In de kleedkamer met... Hannes Minnaar

In Schouwburg Odeon staat een prachtige Steinway en Nederland herbergt een keur aan voortreffelijke pianisten. Met die gegevens moest wat gebeuren, vonden de Zwolse Theaters en de stichting Concertvleugel Zwolle. En zo werd de serie lunchconcerten geboren die op dinsdag 25 april a.s. om 12.30 haar aftrap beleeft met een lunchconcert van Hannes Minnaar. Hannes is één van de meest smaakmakende Nederlandse pianisten van dit moment. Bovendien weet hij op zeer aantrekkelijke wijze toelichting te geven op wat hij speelt. Mirthe en Judith zijn op pad gegaan om deze zeer getalenteerde pianist een aantal vragen te stellen.

Waar komt de liefde voor piano vandaan?

‘’Ja, dat is eigenlijk een raadsel. Die was er gewoon direct, maar niet gelijk voor de piano want ik vond alle muziek interessant. Ik ben opgegroeid in een dorpje in Zeeland en ik vond de plaatselijke fanfare altijd super interessant, net als het orgel in de kerk. Mijn opa draaide lp’s, ik ging daar elke zondag op bezoek en dan was ik daar gewoon niet weg te slaan. Mijn opa had ook een piano, dus zolang ik mij kan herinneren wilde ik op muziekles. We hadden een pianolerares in het dorp en daarom stelden mijn ouders piano voor.’’

Heb je een voorbeeld?

‘’Nee, eigenlijk niet. Er zijn natuurlijk heel veel pianisten en sommige daarvan vind ook echt heel goed, maar ik had eigenlijk nooit echt een specifiek voorbeeld.’’

Wat zijn je favoriete stukken om te spelen?

‘’Oei, dat zijn er echt zo veel! Er is natuurlijk eeuwen aan pianomuziek en gelukkig wordt er ook nog steeds gecomponeerd. Wat dat betreft heb ik een hele brede smaak. Bach is wel een componist die misschien een streepje voor heeft. Maar dat heb ik ook bij genoeg andere componisten.’’

Je speelt zowel solo als met andere musici. Wat doe je liever?

‘’De afwisseling is gewoon het leukst. Als je echt alleen maar solo speelt dan is pianist wel een heel eenzaam beroep. Het is ook wel erg leuk om met anderen samen te spelen en ideeën uit te wisselen. Solo spelen is wel meer een uitdaging, want dat vraagt meer van je en dan zoek je net iets meer de grens op. De afwisseling vind ik eigenlijk geweldig.’’

Wat zijn je kleedkamerrituelen?

‘’Die heb ik eigenlijk niet echt. Ik houd er wel altijd van om de tijd te nemen om in te spelen op locatie, zodat ik echt het instrument kan leren kennen, weet hoe de ruimte werkt en zodat ik me wat rustiger voel. Het verschilt ook wel per concert. Soms heb ik echt even behoefte aan rust en om mijn hoofd leeg te maken, maar de andere keer word ik daar alleen maar zenuwachtig van en wil ik juist met mensen praten. Ik ben nog wel zoekende naar de perfecte voorbereiding!’’

Wat wil je graag overbrengen met muziek?

‘’Dat hangt heel erg van het stuk af. Ieder stuk heeft zo z’n eigen boodschap en die is vaak niet met woorden te vatten. Sommige stukken hebben echt een bepaalde emotie die alleen in dat stuk zit. Daarvoor is muziek, want dat overstijgt de woorden. Je wilt met muziek natuurlijk een verhaal vertellen en daarin je publiek meenemen.’’

Je hebt meerdere prijzen gewonnen. Op welke prijs ben je het meest trots?

‘’Muziek en prijzen zijn eigenlijk twee gekke dingen om aan elkaar te verbinden, maar ze markeren wel bijzondere momenten. Ik deed mee aan het Elisabeth Concours, inmiddels al bijna 13 jaar geleden, dat was wel heel bijzonder. Je doet mee omdat je jezelf wilt uitdagen en om actief, scherp en kritisch te blijven. Op de Nederlandse Muziekprijs ben ik ook wel trots. Toch blijven prijzen en muziek een gekke combinatie, omdat je muziek niet echt kunt beoordelen.’’

Welke stukken zou je nog heel graag willen spelen in de toekomst?

‘’Eigenlijk heel erg veel. Die lijst blijft maar groeien. Als ik er een moet kiezen is dat het tweede pianoconcert van Prokofjev. Het spelen hiervan is er eigenlijk nog nooit van gekomen en dat zou ik heel graag nog een keer willen doen. Dat is een fantastisch stuk en ook heel emotioneel en aangrijpend. Hij heeft het gecomponeerd na de dood van een vriend. Het stuk vergt ook heel erg veel van de pianist, want het is technisch misschien wel het meest uitdagende pianoconcert.’’

Tekst: Mirthe van Renselaar | Stagiaire Marketing & Communicatie