Werkplaats Zwolse theaters stelt voor

Het afgelopen jaar en ook het komende jaar werken er bij Werkplaats Zwolse theaters (theater)makers, muzikanten en artiesten aan nieuwe voorstellingen, artistieke onderzoeken en experimenten. De deuren van ons theater zijn helaas gesloten voor publiek, voor repetities en opnames mogen we de deuren open houden. En dus kan er achter de schermen door makers gelukkig doorgewerkt en gemaakt worden. De komende weken stellen we ze, een voor een, voor! Vandaag: theatermaker Silas Neumann.

Wie ben je?
Ik ben Silas Neumann. Ik maak voorstellingen, installaties, podcasts of interventies en ben hierbij telkens opnieuw op zoek naar vormen die passen bij het verhaal. Ik hou ervan om mijn eigen onderzoek op een transparante manier met het publiek te delen en ze zo onderdeel ervan te maken. Zo kan het onderzoek of de documentatie van het onderzoek tegelijk ook het product zijn.

Waar kunnen we je van kennen?
In het afgelopen jaar heb ik i.s.m. Werkplaats Zwolse Theaters het driedelige project “Heimat Neuhof” gemaakt. Een podcast, een documentair verslag en een installatie over de Vlucht van mijn grootmoeder aan het einde van de Tweede Wereldoorlog vanuit het huidige Polen naar Dutisland. Eerder heb ik voor het Stadsfestival de boomhut “Heem” gemaakt en voorstellingen over de wijk Kamperpoort en het voormalig landje Moresnet.
Samen met mijn compagnon Joeso Peters heb ik ook nog een jeugdtheatergezelschap waarmee we in de afgelopen jaren de voorstellingen “Werktuig” en “Atuk” gemaakt hebben.

Inspiratietip:
De documentaire: Bart en de steen die terug naar huis ging.
De Muziek van: Peter Licht.
Het werk van: Benjamin Verdonck

Omschrijf de corona periode in 1 woord:
Kleverig

Wat vind je het allerbelangrijkste?
Nieuwsgierigheid

Wat vind je echt stom?
Ik heb een hekel aan dingen die ik als onrechtvaardig ervaar, een vreemde hand onder je oksel en snijdende wind. Een combinatie hiervan lijkt mij heel onprettig.

Leukste plek in Zwolle:
De oude spoorbrug tussen Assendorp en Hanzeland en (Op een gezellige zomeravond) het Perrontheater.

Dilemma’s:

nooit meer zingen of nooit meer dansen?
Die keuze is snel gemaakt. Ik zing eigenlijk bijna nooit.
En het dansen in de woonkamer samen met mijn vriendin zou ik missen. Nooit meer zingen.

nooit meer spelen of nooit meer theater kijken?
Ik zou het heel erg vinden als ik nooit meer iets in het theater kan zien wat mij raakt. Als dat op het speel staat: Nooit meer spelen.

nooit meer schreeuwen of nooit meer huilen?
Huilen bij een kitscherige film of een slecht programma waar mensen elkaar naar lange tijd terug zien (met tragische muziek), vind ik heerlijk: Nooit meer schreeuwen.