Tip van onze programmeur: Yara's Wedding

De Stadsschouwburg (SPOT) Groningen stond blauw op 4 maart. Gelukkig niet door rook – de dresscode bij de Nederlandse première van Yara’s Wedding van NITE en Schauspiel Hannover was “Yves Klein Blue”. Onze nieuwe stagiair in de programmeringsafdeling en tweetalige import-Groninger, Lars Kajuiter, ging naar het Hoge Noorden en zag een indrukwekkende totaalvoorstelling waarin de hoop deed leven en lijden.

Tekst: Lars Kajuiter

Yara en haar vrienden wonen als tieners in een alternatieve eco-wijk met Nederlandse en Duitse gezinnen. Haar tweetalige vriendengroepje spat uiteen als Tony per ongeluk brand sticht in de leegstaande villa waarin ze rondhangen, en door een samenloop van omstandigheden de vader van Sebastian en Monica daarvoor met geweld wordt aangehouden en als “verwarde asielzoeker” in de krant komt. Twaalf jaar later trouwen Sebastian en Yara en zijn de vrienden en sommige familieleden weer samen. Tussen de champagne en de taart komt het oud zeer boven en blijkt de beschaving een stuk kwetsbaarder dan de liefde.

Om het even uit elkaar te trekken, voor deze voorstelling werken vijf gezelschappen samen: het Noord Nederlands Toneel, dansgezelschap Club Guy & Roni, modern orkest ASKO | Schönberg, Slagwerk Den Haag en Schauspiel Hannover. Spel, muziek en dans dus, en mooi geïntegreerd. De acteurs zingen ieder in een eigen stijl – Yara (Karima el Fillali) zingt Arabische solo’s, Monica (Sarah Janneh) zingt powerballads – en de grens tussen danser en acteur wordt steeds meer vervaagd. Wat ik extra leuk vind omdat ik in Duitsland heb gewoond: de acteurs spreken meestal hun eigen taal, maar wisselen als ze met elkaar praten het Nederlands en Duits af. Geen zorgen als u geen Duits spreekt, er is Nederlandse en Engelse boventiteling en juist door de afwisseling krijgt iedereen de hoofdpunten mee.

Nog knapper dan het bij elkaar brengen van de disciplines is de uitwerking van de rollen. Vooral Sally (gespeeld door Bien De Moor) is op sommige momenten bijna een comedy-typetje, de ‘rijke hippie’, maar wordt nooit oppervlakkig, en dus leef je mee als ze uitbarst. Haar ex-man is de vader van Sebastian, die “verwarde asielzoeker”, die na die avond aan drank ten onder ging en van iedereen vervreemd is. Als ze door haar schoonzus Miranda (gespeeld door Anja Herden) wordt geconfronteerd met haar eigen verantwoordelijkheid, maar geen antwoord krijgt hoe zij hem had kunnen redden, schreeuwt ze het uit: “is er dan een wereld waarin het wel was goed gekomen?!”

Die hoop leeft bij meer personages – bij Tony, die de ellende direct veroorzaakt heeft; bij Monica, die een solo zingt over hoop; bij Greta (Katherina Sattler), die met haar NGO-werk en haar relatie met Penny (Jésula Toussaint Visser) hoopt het goede voorbeeld te geven; en natuurlijk bij Yara en Sebastian, die hopen op een beter leven samen. De hoop is soms het gif en het tegengif tegelijk, want omdat we hopen op verbetering, praten we soms niet over wat er met ons mis is. In ieder geval heb ik goede hoop dat de voorstelling ook in Zwolle op veel applaus kan rekenen.