Introdans | Fall

In FALL brengt Introdans twee van de belangrijkste en meest gevierde hedendaagse choreografen van deze tijd samen: de Brits-Bengaalse Akram Khan en de Vlaams-Marokkaanse Sidi Larbi Cherkaoui. Hoe verschillend hun achtergrond ook is, er zijn ook veel overeenkomsten tussen de twee danskunstenaars die ooit samen het podium deelden in het magistrale Zero Degrees. Beiden zijn meesterlijke verhalenvertellers én hartstochtelijke bruggenbouwers: in hun werk verbinden ze op imponerende wijze uiteenlopende culturen, dansstijlen en kunstdisciplines.

In FALL leidt dat tot een programma dat dynamiek koppelt aan verstilling, en virtuositeit aan poëzie. “Al zijn de drie choreografieën in FALL heel uitdagend en imposant, er gaat tegelijkertijd ook een serene, meditatieve kracht van uit. Na afloop voel je je volledig opgeladen; een verademing in deze vaak gehaaste en opgefokte wereld”, aldus Roel Voorintholt, artistiek directeur van Introdans.

Kaash
FALL opent met Akram Khans Kaash, dat bij de wereldpremière in 2002 een regelrechte sensatie teweegbracht en de Brits-Bengaalse choreograaf op slag wereldfaam bezorgde. Als toeschouwer heb je het gevoel als het ware een verhaal binnen te stappen, waarbij Khan je meevoert in zijn bijzondere kosmos, in een wervelende mix van Indiase kathakdans en hedendaagse dans. De dansers gebruiken hun voeten als percussie-instrumenten, terwijl hun armen scherp door de lucht snijden. Turner Prize-winnaar Anish Kapoor tekende voor het indrukwekkende toneelbeeld, Nitin Sawhney (die voor heel veel bekende popsterren nummers schreef) componeerde de opzwepende Indiase muziek.

Naast Introdans en Khans eigen groep zijn er, wereldwijd, maar twee andere gezelschappen die dit werk mogen uitvoeren.

Pure
Een lyrisch, virtuoos en ontroerend duet, vol bijzondere lifts. Zo laat Pure van Sidi Larbi Cherkaoui zich het best omschrijven. In de intieme choreografie onderzoekt Cherkaoui het thema zuiverheid in spirituele zin. Wat blijft er over als je alle menselijke verlangens loslaat? De vrouwelijke danser in het duet beschildert zich met Japanse tekens, en creëert zo iets nieuws, terwijl ze aan de andere kant het pure vernietigt. Haar partner wist de geschilderde tekens liefdevol uit, alsof hij de sporen die het leven op haar hebben achtergelaten wil laten verdwijnen. Maar ondanks al zijn tederheid kan hij het proces niet keren.

Fall
FALL besluit met het gelijknamige werk van Sidi Larbi Cherkaoui, waarmee Introdans – als een van de belangrijkste schatbewaarders van Cherkaoui’s oeuvre – voor de zevende keer een choreografie van de Vlaams-Marokkaanse grootmeester aan zijn repertoire toevoegt. Fall verwijst zowel naar de vallende en verkleurende herfstbladeren als naar het continue gevecht van het (dansers)lichaam met de zwaartekracht. Geïnspireerd door beide én door de eenvoud en meditatieve rust van Arvo Pärts muziek ontwikkelde Cherkaoui hallucinerende cycli van vallen en opstaan, van eindeloos vloeiende bewegingen waaraan nooit een einde lijkt te komen.