Ik zou liever Angel heten

Ik zou liever Angel heten is een theatraal feest, waarin personages, teksten, kostuums en situaties elkaar op hoog tempo afwisselen. Who is afraid of Virginia Woolf meets Festen meets Twee Stemmen (van Jeroen Willems) Actualiteit wordt afgewisseld met menselijkheid, liefdesperikelen en nachtelijke stiltes. 

Een stel krijgt in hun vakantiehuisje onverwacht bezoek van twee andere koppels. Er ontstaat een ongemakkelijke situatie; niet iedereen kent elkaar. Ze eten, drinken, drinken, drinken en praten. Leven ze wel hun ware leven? Zijn ze geworden wie ze wilden worden? Of verschuilen ze zich achter de rol die ze nu eenmaal toegewezen hebben gekregen in het leven? Naarmate de avond vordert worden de gesprekken intenser en intiemer; zoeken ze de uitersten van elkaars kwetsbaarheid op en schuwen ze extreme meningen niet. Ook blijken verhoudingen heel anders te liggen dan op het eerste gezicht en wordt duidelijk dat iedereen uiteindelijk maar een rol speelt. Ik zou liever Angel heten wordt gespeeld door Lotte Dunselman en Wouter van Oord.

De voorstelling is onderdeel van een serie van drie voorstellingen over toneelspelen die Dunselman binnen het productiehuis Mevrouw Ogterop ontwikkelt. De eerste, ‘Ik stond in een kutvoorstelling maar mijn haar zat wel heel goed’ (naar een tekst van Magne van den Berg) ging over de rol van de actrice in een theaterwereld waarin de meeste belangrijke posities nog altijd door mannen worden vervuld.

"Gaandeweg wordt de tekst van Jibbe Willems scherper, valser, tragischer en gemener; maar ook liefdevoller en kwetsbaarder." - Theaterkrant

"Absurdisme en komische intervallen volgen elkaar op." - Meppeler Courant

Productiehuis Mevrouw Ogterop
Productiehuis Mevrouw Ogterop is opgericht door Schouwburg Ogterop in Meppel met als doel om ook in Drenthe professionele voorstellingen te ontwikkelen. De producties die het productiehuis maakt zijn toneelmatig, eigenzinnig, met een maatschappelijke relevantie en met oog voor kwaliteit. De artistieke leiding is in handen van Lotte Dunselman.