Magelone & Peter | Reisopera

Een bitterzoete muzikale short story over die ene vakantieliefde die je maar niet kunt vergeten, wat moet je doen als die caravan letterlijk een ‘sleurhut’ geworden is?

"Het is bijzonder en hartverwarmend te zien hoe een jonge generatie makers juist de sleur van het alledaagse verkiest boven de spanning van het avontuur. Magelone & Peter verdient het nog vele malen te worden uitgevoerd, vooral ook op de camping." | Theaterkrant

Magelone en Peter zijn al jaren bij elkaar. Ze gaan iedere zomervakantie naar dezelfde camping, met hun knalgele caravan. Ze staan altijd op precies dezelfde plek, bij die ene palmboom. Peter is heel tevreden met hun voorspelbare en veilige leventje; dat is toch waar ware liefde over gaat? Maar de ingesleten sleur knaagt aan Magelone en haar irritatie groeit met de dag. Steeds weer diezelfde man, diezelfde muziek en diezelfde aardappels schillen! Ze wordt verleid door haar herinneringen aan die ene mooie vakantieliefde, jaren geleden. Dan neemt ze een besluit: dit is niet wat ze wil. Ze wil eruit!

Memories als inspiratie
Regisseur Rennik-Jan Neggers zag heel wat onvergetelijke (vakantie)liefdes aan zich voorbij trekken. Hij bestudeerde een flink aantal afleveringen van het televisieprogramma Memories, dat oude geliefden weer bij elkaar brengt. Het bleek een dankbare inspiratiebron voor zijn verhaal over Magelone en Peter, die elkaar ooit op een camping in de Provence hebben ontmoet. Hun vakantieromance kreeg wel een vervolg, wat meteen de bron vormt van het sluimerende conflict dat zich openbaart nu ze voor de zoveelste keer terug zijn op ‘hun’ camping. Want wat heb je elkaar na zoveel jaren samen nog te bieden?

Zonnebloemgele caravan
Sleetsheid schemert ook licht door in het vintage decor, dat de sfeer van de jaren 60 en 70 ademt, met een kleurentableau dat geïnspireerd is op David Hockney’s schilderij A Bigger Splash (1967). Middelpunt is de zonnebloemgele caravan, die het zonlicht van de Provence uitstraalt.

De kwieke Brahms
Het verhaal is los gebaseerd op de liederencyclus Die schöne Magelone die Brahms tussen 1861 en 1869 componeerde naar verzen van Ludwig Tieck, die weer voortkwamen uit een middeleeuwse legende. Regisseur Neggers maakte er zijn eigen verhaal van. De muziek van Brahms bleef fier overeind. Zorgvuldig bewaakt ook door Ben Weishaupt, die zelf de pianobegeleiding voor zijn rekening neemt. “Zonder een noot te veranderen hebben we onze eigen spanningsboog gemaakt, door de energie van de liederen te verbinden met wat op het podium gebeurt”, verklaart Weishaupt. Het verhaal wordt voortgestuwd door de gesproken tekst, zoals Neggers uitlegt. De liederen “geven uitdrukking aan het gevoel”. Volgens Weishaupt maken ze voel- en hoorbaar wat er niet wordt gezegd. “Elk lied bevat uitersten, net als dat bij mensen het geval is. Brahms wordt vaak gezien als wollig en zwaar. Maar er is meer dan dat denkende en romantische karakter. In deze cyclus laat Brahms zich ook van zijn kwieke, impulsieve kant horen. Die wil ik graag belichten.”

De liederen worden gezongen in het Duits (zonder boventiteling), de gesproken teksten zijn in het Nederlands.

Nagesprek
Na afloop van de voorstelling kunt u het nagesprek bijwonen. Via de bestelbutton van de voorstelling kunt u zich aanmelden voor het nagesprek.